Gestorven: 10/11/2022

Hercules..
Mijn alles, mijn vriend, mijn kind, mijn zorgenventje, mijn generaal….
Toen ik je 2,5 jaar geleden zag op een filmpje, wist ik het direct…jij moest naar mij komen. Ik kreeg een steek in mijn hart en voelde me met jou verbonden.
Velen haakten af en vonden het te zielig. Ik vond dat je een strijd verdiende. Vele keren met de dierenarts euthanasie besproken, maar mijn hart en verstand waren er niet klaar voor.
Elke dag was een extra dag…
De angsten na aanvallen, de angsten na jouw castratie, de angsten in het algemeen…maar ook de vele fijne momenten…toen je niet goed kon lopen en dan toch ineens begon te crossen. Ook al viel je dan wel, je krabbelde altijd terug recht.
Je was blind en op een dag zag je terug…
Je was gewoon op elk vlak anders ..
Geen enkel pilletje, zalfje, siroopje kon toegediend zoals bij anderen. Geen enkel speelgoedje was ok, alleen jouw gehaakte balletje…geen ander…alleen dat…
Je was mijn hartendiefje. Ik heb jou nooit alleen gelaten. Zou geen minuut rust gehad hebben. Naar de winkel gaan ? Kon niet…dan was je alleen.
Ik was een soort gevangene, maar nooit omdat het moest. Ik wou het zo. Want mijn gehandicapt ventje was mijn leven. Ik weet nu niet wat te doen…wat ga ik doen zonder jou ? Waarom maar 2,5 jaar…maar eigenlijk moet ik zeggen…wauwwww toch 2,5 jaar geworden.
Bedankt Dierenkliniek Orion voor de ongelofelijke goede zorgen, voor de steun…bedankt
Bedankt Dierenkliniek Hulsterheide Rogiers Els om Hercules in spoed vleugels te geven…
Het voelt raar, maar juist…het was tijd. Weer een aanval vandaag, ondanks maximale dosering medicatie.
Rust zacht lieve jongen. Niemand kan dit begrijpen, maar ik ben gebroken. Dit is anders….ik ben jou kwijt…mijn allermooiste en liefste Hercules…
Nu ben je al op weg naar Kuaga Dierencrematorium , waar je met respect jouw allerlaatste reis gaat beginnen…je krijgt nog de mooiste urne ..dat beloof ik
Dag mijne superheld mijne man, mijn kattenkind, mijn Sergeant majoor…mijn Hercules