MOBJE
Geboren: onbekend
Gestorven: 02/08/2023
De lieve, mooie ukkiepuk heeft het niet gehaald
Jullie zien het maar als een dier … ik zie jullie ook maar als een mens …
In een dorpje leefde een bijzonder dapper en moedig kitten genaamd Mobje. Ze was klein van gestalte, maar haar ogen straalden een onverzettelijke wilskracht uit. Mobje werd gevonden op een regenachtigenacht en had al vanaf haar prille begin een strijd om te overleven.
Toen ze werd gevonden in een afgelegen steegje, was ze ernstig verzwakt. Haar vacht was bevuild en doordrenkt met maaideneitjes, en haar kleine lichaam was onderkoeld. Haar oogjes waren ontstoken, en het was onzeker of ze er zelfs nog had. Maar ondanks alles vocht Mobje met een onvermoeibare geest.
Een medelevende opvanggezin ontfermde zich over het kleine wezentje en bracht haar meteen naar de dierenarts. Hoewel de kans op herstel klein was, gaf Mobje niet op.. Ze streed, ze vocht, ze beet zich vast in het leven, vastbesloten om te overleven.
Het opvanggezin was geraakt door Mobje’s moed en vastberadenheid. Ze gaven haar een warm en liefdevol thuis, waar ze dag en nacht voor haar zorgden. Ze wasten haar, verwijderden voorzichtig de maaideeitjes en gaven haar voedsel om haar krachten terug te winnen. Elk moment van haar herstel vulde hen met hoop en vreugde.
Met elke dag die voorbijging, werd Mobje sterker. Haar oogjes schetsen al wat verbetering, de vuile etter was aan het wegtrekken en begon te ‘fonkelen’ van het leven. Ze begon te spelen en te ravotten als een ware avonturier, en haar kleine pootjes dartelden vol vreugde door het huis.
Het opvanggezin was vol bewondering voor de veerkracht van Mobje. Ze zag er zo fragiel uit, maar haar innerlijke kracht was onmetelijk. Ze inspireerde hen om nooit de hoop op te geven, om te blijven vechten, zelfs als de omstandigheden tegen leken te zitten.
Maar het leven kan soms onvoorspelbaar zijn. Ondanks alle liefde en zorg die ze ontving, begon Mobje op een nacht af te zwakken. Haar kleine lichaam kon niet langer de last dragen van haar zware start in het leven. Met een zacht gefluisterde ademhaling, in de warme arme van de opvangmama, vloog Mobje stilletjes mee weg met de wind.
Het opvanggezin rouwde om het verlies van hun geliefde Mobje, maar ze wisten dat ze haar altijd zouden herinneren als een toonbeeld van dapperheid en levenskracht. Haar korte maar intense reis had hen geleerd dat het niet altijd de tijd is die we krijgen, maar hoe we die tijd invullen met liefde, moed en vastberadenheid.
En dus rust Mobje nu zacht, hoog in de wolken, omgeven door de helderste sterren. Haar herinnering blijft voortleven in het hart. En haar verhaal zal worden doorgegeven van generatie op generatie als een inspiratie om te vechten, zelfs in de moeilijkste tijden.
Ik wil ook nog extra het opvanggezin van het asiel van genk bedanken om deze lieverd zaterdagnacht van mij over te nemen. Ik weet dat je gevochten hebt als een leeuw om Mobje erdoor te krijgen en hoe hartbrekend het is om ze dan uiteindelijk toch te moeten afgeven. 💔