Geboren: 1 januari 2017
Gestorven: 8 april 2024

En daar zwerfde jij rond…

Zwaar verwaarloosd en met pijnlijke oortjes vol met tumoren…
Wie heeft dit zo ver laten komen…
Waarom… ja, je was sociaal dus toch ergens een eigenaar gehad die jou verwaarloosd heeft….

In 2019 werd je opgemerkt en zo was jij welkom bij Katimoe.
Je kreeg alle zorgen en jammer genoeg werden je oortjes geamputeerd.
Je was ook een cryptor.
Ach venteke toch, je werd hooguit geschat op 2 jaar.

Ik mocht jouw meter zijn en onbewust kreeg jij van mij de naam Mailo.

Na enige tijd toen je herstellend was, mocht je zoek gaan naar jouw 4ever huisje. Maar die had jij vlug gevonden….
Zo kwam jij op 30 mei 2019 wonen bij de M’kes…😻

Je was super lief ventje mee een karakterke… je was heel dankbaar.
Je zag dat je genoot van je nieuwe leventje. Liefst at je mee met de keuken.
Kattenbak… hm…dat was niet echt jouw ding… liever in jouw graspleintje of op de steentjes…

Van jouw nieuwe vriendjes trok jij je weinig aan. Je kwam er mee overeen, maar je liet ze begaan.

Kort na je aankomst, moesten we je nog eens laten opereren aan je oortjes. Er zat daar nog een lelijk gezwel die eruit moest.
Zelf genoot ik zo om te zien hoe jij gelukkig was en genoot van jouw leventje…❤

Anno begin 2024…vond ik verschillende plekken met okerachtige kots…. je eetlust was er niet meer…
En toen vond ik jou plots in de tuin en in de koude… gelukkig was ik die dag thuis, want ik denk dat ik jou zou gevonden hebben….😔
Hup, bij de dierenarts… verdikt…
Je lever stond gezwollen….. je ogen, tandvlees en de huid zagen ook geel…weekje baxter… 😔
Toen mocht je na huis gaan… ach, je zag er nog zo belabberd uit…
Nu jou terug in gang krijgen om terug te eten… want voor alles trok jij je neusje op….
En toen was je vertrokken met eten… van alles gaan halen wat jij graag at… als je maar at…

Je kwam er terug door… oef ..
Na enige thuis gingen we terug op controle want je eetlust was weer aan het zakken. Jouw oogjes zagen weer geel alsook jouw tandvlees. Jouw lever voelde nog dikker aan….

Tot vorige week zag ik jou wat kwijlen en ook je eetlust verminderde…
Verdikt … jouw tandvlees was ontstoken. Maar het ongelooflijke was dat de dierenarts jouw lever niet meer voelde…
Wow, dacht ik, zou je levertje genezen zijn…hoe raar… ergens was ik blij…maar had toen beter moeten weten…
De dag nadien was je plots terug de oude Mailo. Je at terug weer goed…

Zondagmorgend, 8 april ‘24… je lag languit aan de venster. Je wou naar buiten gaan…eten, ppfff dat wou je niet meer… en plots ging het allemaal zo vlug…
Je wou niet meer…je was aan het opgeven… had jou 2 keer kunnen helpen, maar jij wou gene 3de keer….al die tijd was ik bij jou, zodat je niet alleen was…
16u24, in jouw graspleintje, in het zonnetje waren jouw vleugels klaar om over te gaan naar de regenboogbrug… 🌈✨

Bijna 5 jaar woonde jij bij de M’kes.
Zo blij dat jij al die tijd hier gelukkig was en zo genoot van jouw leventje.
Ik voel nu al die grote leegte die jij achter hebt gelaten….
Mijne lieve Mailo, het doet mij zoveel pijn jou zo vroeg al te moeten afgeven. Kwou jou nog zoveel jaartjes laten genieten….
Je weet dit is geen vaarwel lieve jongen maar een tot ziens….💖🌈✨
Run free Mailo met je andere M’kes vriendjes….

Always in my ❤

Nancy Van Meirhaeghe