Geboren: 10 mei 2014
Gestorven: 4 mei 2020

Ik had jullie gevonden samen mee jouw zusje en broertje op 9 juli 2014. Jullie kleine ukjes waren gewoon gedumpt op een open veld. Zouden geboren zijn op 10mei 2014…. alle 3 hadden jullie heel veel zorg nodig. Zelf kon ik jullie toen niet verzorgen en in samenspraak met de VZW Katimoe kwamen jullie daar binnen. Jullie werden het Q-nestje
Quito Quickey en Quinta en ik was jullie meter. Jij Quito zag er wel het slechtst uit zekers jouw oogjes. Je had herpes. Je werd dan ook 2 keer geopereerd aan jouw oogjes en de laatste keer littekenweefsel wat weggehaald en losgemaakt.
Je broer en zusje werden vlug geadopteerd en jij Quito kwam terecht bij de M’kes. Nonkel Walter maakte er Mc-Quito van. En zo werd jij een M’ke Je was een super lief venteke en ook mee de andere katjes klikte het heel goed.
Je was mijne Quito boy. Ik kreeg zoveel liefde en genegenheid van jou en je verleidde mij mee jouw oogjes.
Je dierf ook wel zakjes snoepjes of nattevoeding te stelen en zo zat jij ze op je eentje open te peuzelen en op te eten en jouw vriendjes zaten er op te kijken.
Je genoot echt van jouw leventje tussen de M’kes.
In 2018 stierf plots je maatje Merlijn daarna Misty en toen veranderde jij. Had het nog niet direct door maar je vermagerde wat. En ook je begon toch wel moeilijker te worden in je eten. Je stond nogthans altijd bij de eerste voor je eten maar soms moest ik het echt wel onder je neus schuiven en wou je het niet.
September/oktober 2019 begon je echt wel moeilijk te worden. Je weigerde echt wel je eten enkel snoepjes dat wou je wel. Bloedonderzoeken wezen niets uit je was gezond….
December 2019 ben je zelfs een weekje bij de dierenarts geweest want ik moest je dwangvoederen en we gingen eens zien hoe je het bij de dierenarts deed… en ja daar at je dan wel. Terug thuis was het weer hetzelfste maar we lieten je eten apart in je benchke en zo lukte het toch wel weer dat je zelf at. Maar ja niet elke dag wou jij je eten. Was soms 3 a 4 keer andere voeding dat ik je probeerde te geven… soms lukte het mij dat je er iets moest van hebben…We gaven jou heel veel aandacht en liefde die je misschien miste van jouw vriendje maar ik kon hem niet vervangen.
Op 27 april 2020 terug met jou na de dierenarts want je gaf wat je eten over en je kwijlde maar er kwam ook ne serieuze geur uit je mondje. Terug alle nodige medicatie maar je moest geen eten meer hebben de volgende dagen en hetgeen je maar at kotste je weer na uren terug uit. Op 30 april 2020 terug na de dierenarts je zag er echt plots heel slecht uit…
Je temperatuur was 37.5 wat hoog maar nog vrij goed…. moest je echt nu dwangvoederen.
De eerste 2 dagen gingen nog maar zondag begon je te weigeren…. en je temperatuur geraakt net nog 35.4… en plots zondagavond veranderde alles je kotste alles terug over ook je water die je dronk en toen wist ik dat jij je ging laten gaan…..
Maandag terug dierenarts gebeld je temperatuur was maar 33….. je liet je gewoon gaan…..
Ik heb jou toen bij mij in je dekentje genomen en zo hebben we nog heel lange tijd van mekaar genoten want ik wist dat ik jou ging moeten laten gaan ………
Quito boy bent nu een fonkelend sterretje samen mee jouw vriendjes waken jullie over ons… en je weet we zien mekaar ooit terug ….

Always in my heart

Nancy van meirhaeghe