Wolfke,

Hoe begin je aan je verhaal. Gevonden op 11 september met duidelijk pijn aan je heupen. Direct naar de dierenarts, die vond jou niet meer levensvatbaar, de moeite niet meer. Dat was buiten je nieuwe mama gerekend: die geeft zo vlug niet op. Iedereen sprong in de bres voor jou. VZW Azura gaf direct aan je operaties te willen betalen. Specialist na specialist geraadpleegd. Je meter en peter reden zelf met jou naar het verre Herentals voor onderzoeken. Rolstoelopties werden onderzocht. Na de eerste operatie was het afwachten: je ene heup was geopereerd je andere zou zelf helen. Je gevoel in je achterlijfje zou beetje bij beetje weer komen. Alles evolueerde goed, je genoot van de mega vele knuffels je kreeg van je mama, jij grote knuffelbeer. Je spinmachien draaide overuren. Je spinde zelf toen je mama je blaasje en je darmpjes leegde. Je probeerde langzaam aan meer en meer te stappen. De laatste dagen had je echter meer en meer pijn toen je mama je darmpjes behandelde. Gisteren bij de specialist kregen we echter zeer slecht nieuws: je darmpjes waren gestopt met werken. Je kon blijkbaar de pijn goed wegsteken, enkel niet als je darmpjes moesten geleegd worden. Dit zou enkel maar erger worden. Laatste hoop was gespecialiseerde opvangen contacteren of er kans op beteren was. Helaas slecht nieuws: dode darmpjes komen niet weer. We konden niets anders of je laten gaan. Je bent deze avond over de brug gegaan zoals je de laatste acht weken geleefd hebt, geknuffeld tot het einde.