Geboren : 2013
Gestorven : 12/11/2020

Lieve Xena werd ontdekt in het landelijke Koekelare zondag 8/11/2020. Gelukkig een chip, een dame uit Gent die intussen verhuisd was naar haar nieuwe vriend, een boer uit Bredene. Deze laatste komt hier dichtbij vaak helpen bij een collega. Eerst had mevrouw geen poes, zei ze doodleuk aan de telefoon. Jawel mevrouw, jouw poes is gevonden bij ons. Nee dat kon niet, want de niet-bestaande poes was bij haar thuis. Dus er is toch een poes?! …. Een halve dag later belt de boer zelf, het was toch hun poes. “Ja, joepie!”, nee zo ging het niet! Dat zouden jij en ik misschien uitschreeuwen als onze lang vermiste poes teruggevonden wordt, maar deze mensen niet, nee. Ze deden afstand van haar. Toffe dierenvrienden, niet? Je zult maar opgegroeid zijn bij zo een Pipo’s! Als ik de Facebook-pagina mag geloven zit er nog een puppy, enkele paarden, een veulen en enkele poezels. Ze zien er op de foto’s stralend uit, net zoals een prachtige foto van Xena in haar gouden jaren. De jaren dat ze met haar vrouwtje op een Gents flatje woonde, eens in Bredene waren het plots buitenpoezels. Op een of andere manier is Xena bij ons terecht gekomen. Zwerfkatjes Koekelare ontfermde zich erover. De stoelgang leek zondag en die nacht zo erg te worden dat de hoogdringende ontvlooiing, plots niet meer het meest urgente leek. Op dat ogenblik had ik nog geen enkel zicht gehad op de melkkliertumoren. Ze at alsof haar leven ervan af hing, ze maakte een licht miauwtje als ze nog meer wilde… Zij vroeg, ik draaide. Met plezier, want een deftige voeding had ze wellicht in jaren niet meer gezien. Dit vermoeden steunt op het feit dat ze zoooo mager was, onvoorstelbaar blind moet je zijn om het niet te zien. Tevens was haar prachtige half langharige vacht achteraan helemaal samengeklit met een vleugje diarree en een sterke ureum geur. De stank was niet te harden, maar haar liefde en dankbaarheid onvoorstelbaar groot! Maandagochtend bel ik voor de zekerheid toch onze dierenarts op voor een algemene check-up en in het bijzonder voor de stoelgang.
De tijd tussen het telefoontje en de afspraak staat Xena recht terwijl ik erbij ben in de bench die op de tafel stond. Ik zie, wat ik niet wil zien. Gruwelijke gezwellen, opengebroken… de tijd tot de afspraak bij de dierenarts duurde erg lang, want meer en meer werd dit bezoek belangrijker dan ooit! Er werd in team -op veilige afstand naar de huidige normen- beslist alles stapsgewijs aan te pakken.
De eerste ministapjes:
1/ aidstest en leucose: negatief. Een kleine vreugdekreet!
2/ ook de bloedresultaten waren goed
3/ een GO voor de operatie gepland vandaag donderdag 12/11/2020 om 7u bij de dierenarts.

Nog eerst een foto van de thorax: het verdict viel over jouw leventje. Jouw tengere leventje dat al enkele dagen bengelde tussen leven en dood. Je werd op alle mogelijke manieren verwend en zoveel als mogelijk pijnvrij gehouden. Je toonde liefde, genoot van alle aaitjes, je at goed, je was het zonnetje in huis. 7 jaartjes mocht je worden, voor mij veel te weinig op de teller, veel te vroeg heb ik je moeten laten gaan, maar met metastases is er geen mogelijkheid meer. 80-90% is kwaadaardig bij een kat, bij een hond 50%, ik hoopte stilletjes op die luttele 10%. In mijn ogen en de ogen van de dierenarts is dit een ernstige vorm van dierenmishandeling. De poes die eerst niet bestond, maar dan toch van jou is, en dan doe je maar afstand. Met zo een mensen heb ik het grondig gehad. Dergelijke mensen zijn het houden van huisdieren niet waardig! Maar hier in dit kleine landje bestaat nog steeds teveel dierenleed, veel Xena’s, teveel, ik gruwel ervan! Ik wil vechten voor alle Xena’s! Ook al is het hier een druppel op een hete plaat en vooral veel dweilen met de kraan open.

Lieve Xena, ik heb met veel liefde voor jou gezorgd. Dag en nacht, elke dag opnieuw was je dankbaar dat we elkaar gevonden hadden ook al was het veel tekort.

Dikke knuffel van je plusmama